شهید حبیب روزیطلب از دیدگاه حضرت آیت الله نجابت
شهيد حبيب روزيطلب در 23 مردادماه 1339 در شهر شيراز در خانواده‌اي مذهبي كه پدر كارگر مغازة نانوايي بود بدنيا آمد. تحصيلات ابتدايي، راهنمايي و دبيرستان را در شيراز تمام و با اخذ ديپلم رياضي و شركت در كنكور سراسري در رشته علوم انساني، جامعه شناسي تهران قبول شد و بيش از يك ترم در دانشگاه نبود كه منجر به انقلاب فرهنگي و تعطيلي دانشگاه‌ها شد و حدود شش ماه همراه با شهيد سعيد ابوالاحرار در حوزه علميه قم مشغول تحصيل شد كه با شروع جنگ تحميلي راهي جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل گرديد و نهايتاً در عمليات محرّم سال 1361 در 22 محرم همان سال در تپّه 175 به درجة رفيع شهادت نائل آمد.
پيام حضرت آيت الله العظمي نجابت
بسم الله الرحمن الرحيم
اين بزرگوار رضوان الله عليه از يك سال قبل از شهادت پُر سعادتش با بنده اظهار دوستي و وداد نمود و تدريجاً هدف عالي خودش را كه معرفت خداوند و اولياء عظام خداوند است ظاهر فرمود و روز به روز انقطاعش از غير خدا رو به فزوني داشت. حتّي دو هفته قبل از حركت ايشان بطرف جبهه مباركه آنچه لازمه انقطاع تام بود مالك شده بود و از مرتبه سلوك و عالم تخيّل عبور فرموده بود و فرمايش حضرت اميرالمؤمنين علي عليه الصلاة و السلام بر ايشان انطباق كامل داشت، آنجا كه در خطبة همّام فرمودند:
«يَنظُر اِليهِم الناظرُ فيَحسَبُهُم مَرضي’ و ما بِالقَوم مِن مَرَض و يقول لَقد خُولِطوا و لَقد خالَطَهُم أمرٌ عظيمٌ».
«بيننده مي‌پندارد كه آنها بيمارند در صورتي‌كه بيماري ندارند، چون مطلبي كه از تخيّل و افكار افراد عادي خارج است با او برخورد كرده و وي آن را به جان و دل پذيرفته است».
لهذا مردم مي‌پندارند كه او ديوانه شده. ايشان (حبيب روزيطلب) ماندنشان در اين نشئه موجب ملالشان بود، چون بالكلّيه اسباب مفرِّح اين نشئه موجب فرح ايشان نمي‌شد. لهذا محبوب مطلقش چنين شرافت عظمايي را كه نصيب اولياء خاصّ خود مي‌فرمايد به وي عطا فرمود. هنيئاً له و لوالديه و لارحامه ـ و السلام عليكم و رحمة الله و بركاته.
حسنعلي نجابت
سلام استاد …
حدود یک سال پیش بود که با حبیب آشنا شدم … چه جوریش بماند …. اما حالا که مشغول انجام تحقیق پایان نامه بودم و داشتم از مطالب سایت شما استفاده میکردم یهو عکس حبیب رو تو آرشیوتون دیدم و … خوندم و …
تورو خدا برام از حبیب بگید…. اگه میشه …. حبیب …..
khanom taheri rast migan az habib ziad begin khahesh mikonam!!!
حبیب آقاشور و حال عرفانی و خوشرویی که دائم داشتند بی نظیر بود یک لحظه ایشان رافراموش نمی کنم یادم نمی رود برادر ایشان شهید جواد آقا می گفتند هر موقع اراده می کنم در خواب حبیب آقا را می بینم و با ایشان صحبت می کنم . آشنایی و دوستی با ایشان را برای خود نعمت بسیار بزرگی می دانم . خداوند بر درجاتش بیفزاید
از غم دوست در این میکده فریاد کشم دادرس نیست که در هجر رخش داد کشم
با عرض سلام
البته تفاوت مهم این شهید بزرگوار با دیگر عرفا به نظر بنده در این بود که ایشان از طریق مراقبه مستمر که در احوال بعضی عرفا نوشته اند به این مقام نرسید درحبیب آقا یک اتصال ، شوق و حیاء مستمر نسبت به پروردگار وجود داشت که حقیر تابحال در کمتر کسی مشاهده نموده ام . این حیا در هنگام نماز خواندن ایشان به اوج میرسید . دل مرده ما را ایشان با رفتار و سخنان خود احیا می کرد .
سلام
دوست دارم مثل استاد حبیب باشم اما نمی توانم … امید دارم … دلخوشم یک بار به خوابم بیاید … هر چه می خواهد بگوید … اینجا در غربت دلخوشم به یاد استاد حبیب … او آرامم می کند … خیلی طالبم یک بار با معرفت کنار قبر بی جسدش بیایم و از عمق وجود بگریم ….