پیام آیت الله جوادی آملی به همایش فلسفه و دین در شیراز
« بِسْمِ اللّه الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ وَ إيّاهُ نَسْتَعِين »
حمد ازلي خداي سبحان را سزاست كه حكمت را خير كثير ناميد؛ تحيّت ابدي، پيامبران الهي را رواست كه سراي حكمت را با مِفتاح حضرت ختمي نبوّت(ص) هماره گشوده داشتند. درود بيكران، دوده‌ي طاها و اُسره‌ي ياسين مخصوصاً حضرت ختمي امامت، مهدي موجودِ موعود(عجل‌الله‌تعالي‌فرجه‌الشريف) را بجاست كه حكمت‌مداران جامعه بشري بوده و هستند؛ به اين ذوات قدسي تولّي داريم و از معاندان عنودِ آنان تبرّي مي‌نماييم! مقدم حُضّار گرامي، اساتيد ارجمند و دانشجويان عزيز را محترم شمرده و از برگزاركنندگان گرانقدر اين همايش وزين سپاسگزاري نموده و از عقل‌مداري اصحاب مقال و صحابه مقالت تقدير و از ناقدان بصير كه اَضلاع سه‌گانه دين، فلسفه و پيوند ناگسستني بين آن دو را مجتهدانه بررسي و هماهنگي كامل بين آن‌ها را مايه‌ي بنيان مرصوص شدن بناي عقل و نقل در ظلّ هُمايِ وحي مي‌دانند حق‌شناسي مي‌كنيم و توفيق همگان را در اعتلاي كلمه‌ي حقّ از خداي حكيم مسألت داريم. تبيين ارتباط فلسفه و دين به عهده‌ي فيلسوفان الهي و متديّنان حكمت‌محور است، ليكن چند نكته‌اي راجع به آن در اين پيام كوتاه به ساحت دانشگاهيان پژوهشگرِ در جهان‌بيني تقديم مي‌شود.
