توسط: 
به گزارش خبرنگار بخش كتاب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)،مراسم پاياني بيست و هفتمين دوره‌ي جايزه‌ي كتاب سال جمهوري اسلامي ايران و هفدهمين دوره‌ي جايزه‌ي جهاني كتاب سال عصر روزدوشنبه، 19 بهمن‌ماه 88 در تالار وحدت برگزار شد. در مراسم امسال در رشته فلسفه هیچ کتابی بر گزیده شناخته نشد ولی کتاب غیاث الدین منصور دشتکی و فلسفه عرفان تالیف دکتر قاسم کاکایی به عنوان بهترین کتاب در زمینه عرفان ، شایسته تقدیر شناخته شد و لوح تقدیر و جایزه سکه بهار آزادی را به خود اختصاص داد. شایان ذکر است که در اسفند ماه سال گذشته نیز این کتاب جایزه بهترین کتاب فصل را به خود اختصاص داده بود. در سال 1382 نیز کتاب وحدت وجود به روایت ابن عربی و مایستر اکهارت، تألیف دکتر کاکایی کتاب برگزیدۀ سال در زمبنۀ فلسفه و عرفان شده بود.
كتاب غياث الدين منصور دشتكي و فلسفه عرفان تأليف دكتر قاسم كاكايي است كه از سوي فرهنگستان هنر به مناسبت برگزاري كنگره‌ي بزرگ مكتب شيراز، در آذرماه 1387 منتشر شد. اين كتاب كه حاصل تحقيقات 16 ساله‌ي دكتر كاكايي در زمينه‌ي مكتب فلسفي شيراز است جايزه‌ي كتاب فصل را در پاييز 87 به خود اختصاص داد. اين كتاب به منظور ارائه تصويري از مكتب فلسفي شيراز نگاشته شده است. مؤلف بدين منظور سرآمد فيلسوفان اين دوره كه جامع همه‌ي بن مايه‌هاي اين مكتب است، يعني غياث الدين منصور شيرازي، را پررنگ‌تر ترسيم كرده است. سپس براي نشان دادن گوشه‌اي از انديشه‌هاي مكتب فلسفي شيراز رساله‌ي «منازل السائرين و مقامات العارفين» تأليف غياث الدين منصور دشتكي را تصحيح، ترجمه و شرح كرده و پيوست بخش دوم كتاب نموده است.
بخش اول كتاب در شش فصل تنظيم شده است: فصل اول «مكتب شيراز قبل از ملاصدرا»، فصل دوم «ميرصدرالدين دشتكي (سيد سند)»، فصل سوم «محقق خفري»، فصل چهارم «غياث الدين منصور دشتكي»، فصل پنجم «شاگردان غياث الدين منصور دشتكي» و فصل ششم «مكتب شيراز پس از غياث الدين منصور»، اين بخش ناگفته‌هاي بسياري را از تاريخ فلسفه‌ي اسلامي در بردارد. به خصوص نگاهي نو به يكي از پيچيده‌ترين دوران انديشه در ايران يعني دوره‌ي صفوي دارد. برخوردهاي صفويه با مكتب فلسفي شيراز و چالش‌هاي پيش روي اين مكتب در اين دوره به تفصيل مورد بررسي قرار گرفته است. پيوند مكتب شيراز با حكمت متعاليه ملاصدرا نيز در اين بخش تبيين شده است.
بخش دوم كتاب به رساله‌ي عربي «منازل السايرين و مقامات العارفين» غياث الدين منصور اختصاص دارد. اين رساله حاوي عناصر مختلف فكري و گرايش‌هاي مكتبي غياث الدين منصور است و مي‌توان آن را بازنمود دوره‌اي از تفكر فلسفي شمرد كه طليعه‌ي حكمت متعاليه ملاصدرا است. دوره‌اي كه بايد آن را دوره‌ي «تقريب» دانست، كه در آن، حديث، تفسير، كلام، عرفان، فلسفه مشاء و فلسفه‌ي اشراق به يك‌ديگر نزديك شده كنار هم قرار مي‌گيرند. اين رساله را بايد يك رساله در فلسفه‌ي عرفان به حساب آورد يعني نگاه درجه‌ي دوم به عرفان دارد. به همين علت، دكتر كاكايي در تعليقات خود و در شرح اين رساله مطالب مهمي را كه امروز در باب ماهيت و سرشت عرفان و مكاشفات عرفاني مطرح است طرح مي‌كند و آن‌ها را با ديدگاه‌هاي غياث الدين تطبيق مي‌دهد.
( برای اطلاعات بیشتر در بارۀ این کتاب رجوع کنید به: مجلۀ کتاب ماه دین شمارۀ 146، آذر 1388 مراجعه نمایید)
