از عرفات تا کربلا
در عرفات خیمه زد و کربلا حسین
ما را به عشقْ کرده چنین مبتلا حسین
تعلیم عشق داده به هر دین و مذهبی
بینی تو در رُخش همۀ انبیا حسین
در پای کوه رحمتِ حق می‌زدی ندا
گاهی خدا به خوف و گهی با رجا حسین
آن‌گه به زیر خنجرِ شمر او به کربلا
خوش داده بر قضای الهی رضا حسین
هر عارفی که عشق خدا می‌کند طلب
او را دهد پناه به کربُبلا حسین
اندر دعاش معنیِ «وحدت» عیان کند
در کربلاش درسِ تو داده «فنا» حسین
در آن زمین گرم به گرمی نمود فاش
معنی «عشقِ» حق به زبان دعا حسین
دعوی نموده عشق و محبت دراین دعا
آورده سر به نیزه بر این ادعا حسین
رحمت کند طلب به دعا جمله خلق را
پاسخ چه بد گرفته ز خلق دغا حسین
بشمرده در دعا نِعَمِ رب خود به تن
شکرانه می‌دهد همه بهر خدا حسین
آری گذشت از رگ و شرْیان و قلب خویش
از چشم و گوش و هم جگر و دست و پا حسین
اندر دعاش تک تک اعضا گواه کرد
لیکن گذشت از همه در نینوا حسین
قاسم چه غافلی که طلب می‌کنی دعا
امّا پر از دعاست وجودت ز «یا حسین»
این شعر خیلی زیبا و پر محتواست. از سنخ اشعار میثم سازگار نژاد است می توان قبل از ذکر مصیبت از ابا عبد الله الحسین علیه اسلام آن را خواند. در مجالس سوگواری و مرثیه از این شعر به خوبی می توان استفاده کرد. خداوند به استاد محترم آقای دکتر کاکایی عمر طولانی و با برکت عناید کند ان شاء الله.